มาเรียนา ดิ จิโรลาโมแสดงการแสดงสุดแหวกแนวในภาพยนตร์เพ้อฝันเกี่ยวกับนักเต้นที่พยายามทวงลูกชายที่เธอให้ไปกลับคืนมาหมายเหตุบรรณาธิการ: บทวิจารณ์นี้เผยแพร่ครั้งแรกใน เทศกาลภาพยนตร์ เวนิส ปี 2019 Music Box Films เข้าฉายในโรงภาพยนตร์บางแห่งในวันศุกร์ที่ 12 สิงหาคม
การศึกษาตัวละครที่อนาธิปไตย มีอิสรเสรี และเป็นโรคติดต่อที่ให้ความรู้สึกเหมือนเกิดมาจากสามทาง
ระหว่าง “อาเมลี” “โอลด์บอย” และกัสปาร์ โนเอ ก่อนจะเติบโตเป็นพลังแห่งธรรมชาติในตัวมันเอง นั่นคือ
“เอมา” ของปาโบล ลาร์แรน อาจไม่เต้นตามจังหวะที่ชัดเจนหรือเป็นที่จดจำเสมอไป แต่ใครก็ตามที่เต็มใจจะเต้นตามความยาวคลื่นจะได้รับรางวัลเป็นภาพยนตร์ที่มีพลวัตและน่าตื่นเต้นที่สุดเรื่องหนึ่งของปีนี้ ซึ่งไม่ได้เป็นการแนะนำภาพยนตร์เรื่องนี้ — Larraín เป็นเรื่องแรกของนับตั้งแต่การชก “Neruda” และ “Jackie” หนึ่งต่อสองในปี 2016 — ไม่ได้ดึงดูดคุณตั้งแต่ตอนที่เริ่มเรื่อง เพียงแต่มันทำให้คุณตั้งสติได้นิดหน่อย ก่อนที่คุณจะเข้าใจขั้นตอนต่าง ๆ และมันไม่เคยให้คุณเป็นผู้นำ
หรือบางทีม่านกั้นความยากไร้ในขั้นต้นของภาพยนตร์เรื่องนี้อาจเปรียบได้กับควันที่พวยพุ่งซึ่งบดบังซากรถที่กำลังลุกไหม้ อย่างน้อยตัวตนของผู้จุดไฟก็ไม่มีข้อสงสัย ชื่อของเธอคือ Ema เธอเป็นนักเต้น Reggaeton ในวัยยี่สิบปลายๆ และเธอได้รับการแนะนำให้รู้จักครั้งแรกด้วยการเดินผ่านถนนก่อนรุ่งสางของ Valparaiso โดยมีเครื่องพ่นไฟผูกติดอยู่ที่หลังของเธอ คุณดึงดูดเธอทันที ไม่ใช่แค่เพราะน้ำมันไหลลงหลังเธอ มันเป็นคลื่นฤๅษีของผมสีบลอนด์ฟอกขาว เสื้อท้องลายเสือดาว ความหิวโหยราวกับเหยี่ยว (โดยที่เราไม่รู้ว่าคืออะไร) ที่ทำให้ทุกคนที่เธอมองดูเหมือนเหยื่อ มันเหมือนกับว่าทุกคนบนโลกกำลังหลับใหล และเธอก็อยู่ข้างนอกนั่นเพื่อบอกทางของตัวเอง
แต่เอมาซึ่งรับบทโดยมาเรียนา ดิ จิโรลาโมในการแสดงที่ก้าวล้ำจนยากจะลืมเลือนที่สามารถหล่อหลอมให้เธอรับบทนี้ไปตลอดกาลนั้นไม่ได้เป็นอิสระอย่างที่เธอคิด รายละเอียดเลือนลาง บางอย่างเกี่ยวกับลูกชายที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การดูแลของเธออีกต่อไป นักสังคมสงเคราะห์พูดกับเอมะในลักษณะที่รู้สึก… ร้อนแรงผิดปกติ “แน่นอนว่าเขาถูกรับเลี้ยงโดยแม่คนอื่นที่ดีกว่าคุณ!” เธอตะโกน Larráin ขัดจังหวะการมอง Ema ในองค์ประกอบของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างน่าผิดหวัง เธอเดินวนไปมากับคณะเต้นรำที่เหลือโดยมีฉากหลังเป็นแสงจ้าจากแสงอาทิตย์ ขณะที่ Nicolas Jaar โอบล้อมไปด้วยความอบอุ่นของเพลงประกอบภาพยนตร์ พร้อมฉากตัดฉากเพื่อต่อสู้ เธอมีกับสามีนักออกแบบท่าเต้นของเธอ Gastón (Gael García Bernal ผู้ยิ่งใหญ่และขี้งอน) ลำดับปฏิเสธจังหวะใด ๆ ;
และไอ้ ร้อนสิ่งที่ Ema และ Gastón พูดต่อกันเมื่อพวกเขาโต้เถียงกัน ต่างฝ่ายต่างสาดคำสบประมาทที่
ทำร้ายจิตใจที่สุดเข้าใส่เลนส์กล้องของ Sergio Armstrong เขามีบุตรยาก เธอเป็นปีศาจ และไม่มีใครทนเด็ก 7 ขวบที่พวกเขารับเลี้ยงมาด้วยกันและเพิ่งคืนให้ แต่ถ้าโปโลตัวน้อย (คริสเตียน ซัวเรซ) น่ากลัวขนาดนั้น เขาขังแมวของเพื่อนไว้ในช่องแช่แข็ง! – แล้วทำไมพวกเขาถึงแตกหักกับการตัดสินใจ? อาจเป็นเพราะความรู้สึกผิดต่อระบบอุปการะที่มีอคติต่อเด็กชาวโคลอมเบียและเวเนซุเอลา หรือบางที Ema ก็มีความต้องการเบื้องต้นในการเลี้ยงดูเด็ก ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ดูเหมือนจะไม่มีหนทางข้างหน้ามากนัก “คุณต้องทำในสิ่งที่จิ้งจกทำเมื่อหางของมันถูกตัด” มีคนแนะนำ แต่พวกเขาไม่สามารถสร้างเด็กใหม่ได้ นั่นคือปัญหา. นอกจากนี้ Gastón ยังบันทึกอีกว่า กิ้งก่าไม่เพียงแค่งอกรยางค์ใหม่เท่านั้น ประการแรก “พวกเขาสับสนและยุ่งเหยิงไปหมด”
ในที่สุด Larraín ก็สร้างโครงเรื่องที่ชัดเจนขึ้น แต่ “Ema” ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับใครบางคน — คนที่สูญเสียส่วนที่มีค่าของตัวเองไป และพยายามค้นหามันอีกครั้งโดยทำตามพลังชีวิตที่ไม่มีวันดับของเธอเอง — ทำให้สับสนและระยำ -ขึ้น. มันไม่ได้น่าหดหู่อย่างที่คิด อันที่จริงมันไม่ได้น่าหดหู่เลย นี่ไม่ใช่ละครสังคมที่ต้องเผชิญหน้าเศร้าเกี่ยวกับแม่ที่ไม่ได้เตรียมตัวซึ่งยอมจำนนต่อความเมตตาของศาลและสัญญาว่าจะปฏิรูปวิถีทางที่ชั่วร้ายของเธอ นี่คือการจลาจลทางเพศและความโกรธเกรี้ยวที่ดุร้ายและเพ้อเจ้อ เป็นภาพเหมือนของหญิงสาวที่ไม่ยอมรดน้ำตัวเอง
Ema ผู้แทบจะไม่ได้ไปไหนเลยถ้าขาดเธอผู้รักอิสระ ชอบโยกตัว ไม่เย็ดกับเรา ไม่สนใจที่จะเปลี่ยนแปลง ในการเป็นสาว “ดี” นั่นจะเหมือนกับว่า Furiosa กลับไปสู่สิ่งที่สิ่งต่าง ๆ อยู่ภายใต้ Immortan Joe ผู้ชายต้องพบเธอตามเงื่อนไขของเธอ และลูกชายของเธอ—หากเธอสามารถเรียกเขาอีกครั้งได้อีกครั้ง—คือคนเดียวที่ได้รับอิสระในการปกครอง หากไม่มีคำซ้ำซากของสตรีนิยม แต่สร้างความเสียหายมากมาย Ema กำลังจะสร้างโลกใหม่ในรูปแบบของเธอเอง และการแสดงที่ลุกเป็นไฟของ
